De kredietmarkt verwijst naar de markt waarmee bedrijven en overheden schuld uitgeven aan beleggers, zoals investment-grade obligaties, junk bonds en kortlopend commercial paper. Soms de schuldmarkt genoemd, omvat de kredietmarkt ook schuldaanbiedingen, zoals notes en gesecuritiseerde obligaties , inclusief gedekte schuldverplichtingen (CDO’s), mortgage-backed securities en credit default swaps (CDS).
KEY POINTS
- De kredietmarkt is waar beleggers en instellingen schuldbewijzen zoals obligaties kunnen kopen.
- Schulduitgifte is hoe overheden en bedrijven kapitaal aantrekken, waarbij het geld van beleggers nu rente betaalt totdat ze de hoofdsom van de schuld op de vervaldag terugbetalen.
De kredietmarkt - is groter dan de aandelenmarkt, dus handelaren zoeken naar sterkte of zwakte in de kredietmarkt om sterkte of zwakte in de economie aan te geven.
De kredietmarkt begrijpen
De kredietmarkt overschaduwt de aandelenmarkt in dollartermen. Als zodanig dient de toestand van de kredietmarkt als een indicator voor de relatieve gezondheid van de markten en de economie als geheel. Sommige analisten noemen de kredietmarkt de kanarie in de mijn, omdat de kredietmarkt doorgaans tekenen van nood vertoont vóór de aandelenmarkt .
De overheid is de grootste emittent van schuld en geeft schatkistpapier , bankbiljetten en obligaties uit , met een looptijd tussen een maand en 30 jaar.
Bedrijven geven ook bedrijfsobligaties uit, die het op een na grootste deel van de kredietmarkt uitmaken.
Bemiddelde bedrijfsobligaties lenen beleggers bedrijven geld dat ze kunnen gebruiken om hun bedrijf uit te breiden. In ruil daarvoor betaalt het bedrijf de houder een rentevergoeding en betaalt het de hoofdsom aan het einde van de looptijd terug. Gemeenten en overheidsinstanties kunnen obligaties uitgeven. Deze kunnen helpen bij de financiering van een woningbouwproject in de stad, Bijvoorbeeld.
Speciale overwegingen
Prevailing rentetarieven en de vraag van beleggers zijn beide indicatoren van de gezondheid van de kredietmarkt. Analisten kijken ook naar de spread tussen rentetarieven op treasuries en bedrijfsobligaties, waaronder investment-grade obligaties en junk bonds .
Treasury-obligaties hebben het laagste wanbetalingsrisico en dus de laagste rentetarieven, terwijl bedrijfsobligaties een hoger wanbetalingsrisico en hogere rentetarieven hebben. Naarmate de spread tussen de rentetarieven op dit soort beleggingen groter wordt, kan dit een voorbode zijn van een recessie omdat beleggers bedrijfsobligaties zien als bedrijfsobligaties als steeds riskanter.
Types kredietmarkten
Wanneer bedrijven, nationale overheden en gemeenten geld moeten verdienen, geven zij obligaties uit . Beleggers die obligaties kopen, lenen in wezen geld aan de emittent. Op zijn beurt betaalt de emittent beleggers rente over de obligaties en wanneer de obligaties vervallen, verkopen beleggers ze tegen nominale waarde terug aan emittenten. Beleggers kunnen hun obligaties ook verkopen aan andere beleggers voor meer of minder van hun nominale waarde vóór de vervaldatum.
Andere delen van de kredietmarkt zijn iets ingewikkelder en bestaan uit consumentenschulden, zoals hypotheken, creditcards en autoleningen gebundeld en verkocht als investering. Wanneer betalingen worden ontvangen op gebundelde schulden, verdient de koper rente op het effect, maar als te veel kredietnemers (in de gebundelde pool) in gebreke blijven op hun leningen, De koper verliest.
Creditmarkt vs aandelenmarkt
Terwijl de kredietmarkt beleggers de mogelijkheid biedt om te investeren in bedrijfs- of consumentenschulden, biedt de aandelenmarkt beleggers de mogelijkheid om te investeren in het kapitaal van een bedrijf . Als een belegger bijvoorbeeld een obligatie van een bedrijf koopt, geld leent aan het bedrijf en investeert in de kredietmarkt. Als ze een aandeel kopen, Ze investeren in het kapitaal van een bedrijf en kopen in wezen een deel van de winst of nemen een deel van de verliezen.
Credit marktvoorbeeld
In 2017 heeft Apple Inc (AAPL) voor 1 miljard dollar aan obligaties uitgegeven met een looptijd in 2027. De obligaties betalen een coupon van 3%, met betalingen twee keer per jaar. De obligatie heeft een nominale waarde van $ 1000, betaalbaar op de vervaldatum.
Een belegger die een vast inkomen wil ontvangen, zou de obligaties kunnen kopen, ervan uitgaande dat hij gelooft dat Apple zich tot 2027 rentebetalingen kan veroorloven en op de vervaldag van de nominale waarde kan betalen. Op het moment van uitgifte had Apple een hoge kredietwaardigheid. De belegger kan de obligaties op elk moment kopen en verkopen, aangezien het niet verplicht is om ze te bewaren totdat ze verlopen.
Voor het jaar tussen april 2018 en april 2019 hadden de obligaties een obligatieprijs variërend van 92,69 tot 99,90. Dit betekent dat de obligatiehouder de coupon had kunnen ontvangen, maar ook de waarde van de obligatie had zien stijgen als hij aan de onderkant van de range had gekocht. Mensen die in de buurt van de bovenkant van de range kochten, zouden hun obligaties in waarde zien dalen, Maar ze zouden de coupon nog steeds ontvangen.
Bondsprijzen stijgen en dalen als gevolg van het risico dat aan de onderneming verbonden is, maar vooral als gevolg van veranderingen in de rentetarieven in de economie. Als de rente stijgt, wordt de lagere vaste coupon minder aantrekkelijk en daalt de prijs van de obligatie. Als de rente daalt, wordt de hogere vaste coupon aantrekkelijker en stijgt de prijs van obligaties.
