De bodem, die verwijst naar de bodem of kiel van het schip, is een maritieme transactie, waarbij de eigenaar van een schip geld leent en het schip zelf als onderpand gebruikt . Als zich echter tijdens de reis een ongeval voordoet, verliest de kredietgever de lening omdat de gegarandeerde garantie niet langer bestaat of op een beschadigde manier bestaat. Als het schip de reis intact en volledig overleeft, De kredietgever ontvangt de terugbetaling van het geleende kapitaal plus rente.
Bodemtransacties zijn meestal achterhaald in de moderne maritieme activiteit. De rente die de kredietgever op een fondslening ontvangt, staat bekend als maritieme rente en kan hoger zijn dan de wettelijke rentevoet.
KEY POINTS
- Bottomry is een transactie waarbij een eigenaar geld leent met het schip als onderpand.
- De dienstverlener is verantwoordelijk voor het schip tot het einde van de reis.
- Bottomry is noch een lening, noch een partnerschap, en is door schrijver Lucius Mestrius Plutarchus “de meest onbetrouwbare vorm van geldlening” genoemd.
Borrowing door het gebruik van bottomeria
In conventionele financiering, door middel van krediet, is de kredietnemer te allen tijde verantwoordelijk voor de schuld.Bij fondscontracten neemt de kredietgever de verantwoordelijkheid op zich omdat de terugbetaling van het geld alleen gebeurt als de reis succesvol is.Deze verouderde financieringsregelingen deden zich meestal voor toen een zeilschip dringend een dringende reparatie moest betalen. of tijdens andere noodsituaties die ontstonden tijdens lange reizen.
Waar de reder zich ertoe verbond het schip als schuldbewijs veilig te stellen, stond de overeenkomst bekend als een heen-en-weerverplichting. Wanneer zowel de boot als de lading werden beloofd, werd dit respondentia genoemd. In het tweede geval was het een persoonlijke verplichting van de eigenaar die het geld leende om de reis te voltooien. Kernobligaties zijn relatief lage prioriteitsleningen in vergelijking met andere privileges tegen de schip en bleef afnemen in gebruik als expedities verbeterd in de 19e eeuw.
Bottomeria wordt tegenwoordig niet meer beoefend, met veel fraudes tijdens de piek van gebruik.
Als gevolg daarvan blijft het onderwerp van de kont vooral interessant voor historici, als nostalgische praktijk van de afgelopen jaren. De Griekse biograaf en essayist Lucius Mestrius Plutarchus, beroemd genoemd bottomry “de meest beruchte vorm van geldlening”.
Auteurs en historici Michael Kaplan en Ellen Kaplan verkenden de basis in hun boek
Chances Are — Adventures in Probability (Penguin Books, Reprint 2007). Bottomry, schreven ze, “is gemakkelijk te beschrijven maar moeilijk te karakteriseren. [Het is] geen zuivere lening, omdat de geldschieter een deel van het risico accepteert [en] geen partnerschap omdat het terugbetaalde geld is gespecificeerd.” Bovendien schreven ze dat de praktijk geen verzekering was omdat het “niet specifiek het risico voor de goederen van de handelaar beschermde.” Uiteindelijk besloten ze dat de praktijk het best kon worden omschreven als een futures-contract omdat de schuldeiser gokte op een gebeurtenis die zich op een toekomstige datum zou voordoen.
6%
De gemiddelde onderliggende rente tijdens de periode van het Romeinse Rijk.
Real World Voorbeeld
Today zijn er zelden praktische toepassingen voor bottomry in het zeevervoer. Zelfs in zijn hoogtijdagen werd bottomry echter vaak frauduleus gebruikt. Henry T. Rahming’s proces tegen The Brigantine Northern Light daagde een beroemde controverse uit 1864 uit. Hier voerde de kapitein en gedeeltelijke eigenaar van een schip de onderliggende obligatie uit. De deal voorzag in de betaling van $ 4. 228,24 in goud, inclusief maritiem belang van 15%. Maar nadat het schip in New York was aangekomen, werd de betaling geweigerd en volgde de actie.
