De term “effect” verwijst naar een fungibel en verhandelbaar financieel instrument dat een bepaald type monetaire waarde heeft. Vertegenwoordigt een eigendomspositie in een beursgenoteerd bedrijf door middel van aandelen; een kredietrelatie met een overheidsinstantie of een onderneming die wordt vertegenwoordigd door het bezit van de verplichting van die entiteit; of eigendomsrechten die worden vertegenwoordigd door een optie.
<a href=”https://www.investopedia.com/terms/f/financialinstrument.asp”>
KEY POINTS
- Effecten zijn fungibele en verhandelbare financiële instrumenten die worden gebruikt om kapitaal aan te trekken op publieke en private markten.
- Er zijn voornamelijk drie soorten effecten: aandelen, die eigendomsrechten bieden aan houders; schuld – in wezen leningen terugbetaald met periodieke betalingen; en hybriden, die aspecten van schuld en eigen vermogen combineren.
- De openbare verkoop van effecten wordt gereguleerd door de SEC.
- Zelfregulerende organisaties zoals NASD, NFA en FINRA spelen ook een belangrijke rol bij het reguleren van afgeleide effecten.
Understanding titels
Securities kunnen grofweg worden ingedeeld in twee verschillende typen: aandelen en schulden. Sommige hybride effecten combineren echter aandelen- en schuldelementen. Inhoud 75%
Series 6 Examenvoorbereiding: Wat is een titel?
Equities
Een aandeel vertegenwoordigt het eigendomsbelang van aandeelhouders in een entiteit (een bedrijf, partnerschap of trust), gerealiseerd in de vorm van aandelen van het aandelenkapitaal, dat zowel gewone als preferente aandelen omvat.
Equity-houders hebben over het algemeen geen recht op regelmatige betalingen, hoewel aandelen vaak dividenden uitkeren, maar kunnen profiteren van meerwaarden bij de verkoop van de effecten (ervan uitgaande dat ze in waarde zijn gestegen).
Equity-effecten geven de houder het recht om op proportionele basis enige controle over de onderneming uit te oefenen, door middel van stemrechten. In geval van faillissement delen zij alleen de resterende rente nadat alle verplichtingen aan schuldeisers zijn betaald.
Soms worden ze aangeboden als betaling in natura.
Debt effecten
Een schuldzekerheid vertegenwoordigt geleend geld dat moet worden terugbetaald, met voorwaarden die de omvang van de lening, de rentevoet en de vervaldatum of verlengingsdatum bepalen.
Debt-effecten, waaronder staats- en bedrijfsobligaties, depositocertificaten (cd’s) en gedekte effecten (zoals CDO’s en CMO’s), geven de houder ervan over het algemeen recht op regelmatige rentebetalingen en aflossingen van de hoofdsom (ongeacht de prestaties van de emittent), samen met alle andere contractuele rechten die zijn aangegaan (exclusief stemrechten).
Ze worden meestal uitgegeven voor een vaste looptijd, waarna ze door de emittent kunnen worden ingewisseld. Schuldbewijzen kunnen worden gegarandeerd (gedekt door onderpand) of ongedekt zijn en, indien niet gedekt, kunnen contractuele voorrang krijgen op andere ongedekte achtergestelde schulden in geval van faillissement.
Hybride titels
Hybrid effecten, zoals de naam al doet vermoeden, combineren enkele van de kenmerken van schuld- en aandeleneffecten. Voorbeelden van hybride effecten zijn aandelengaranties (opties uitgegeven door de onderneming zelf die aandeelhouders het recht geven om aandelen te kopen binnen een bepaalde periode en tegen een specifieke prijs), converteerbare obligaties (obligaties die kunnen worden omgezet in gewone aandelen van de doelvennootschap) en preferente aandelen (aandelen van bedrijven waarvan de rentebetalingen, dividenden of andere kapitaalrendementen kunnen voorrang krijgen op die van andere aandeelhouders).
Hoewel preferente aandelen technisch worden geclassificeerd als aandelen, worden ze vaak behandeld als schuldbewijzen omdat ze zich “gedragen als een obligatie.” Preferente aandelen bieden een vast dividendpercentage en zijn een populair hulpmiddel voor beleggers die op zoek zijn naar inkomsten. Het is in wezen een vastrentende zekerheid.
Hoe aandelen te verhandelen
Openbaar verhandelde effecten zijn genoteerd aan beurzen, waar emittenten kunnen zoeken naar aandelenkoersen en beleggers kunnen aantrekken door te zorgen voor een liquide en gereguleerde markt om in te handelen. Informele elektronische handelssystemen zijn de laatste jaren gebruikelijker geworden en effecten worden vaak ” over de toonbank ” verhandeld, hetzij rechtstreeks tussen beleggers online of telefonisch.
Een beursintroductie (IPO) is de eerste grote openbare verkoop van aandelen door een bedrijf. Na een beursgang wordt elk nieuw uitgegeven aandeel, hoewel nog steeds verkocht op de primaire markt, aangeduid als een secundair aanbod. Als alternatief kunnen effecten onderhands worden aangeboden aan een kleine en gekwalificeerde groep in wat bekend staat als een private plaatsing, een belangrijk onderscheid in termen van zowel vennootschapsrecht als effectenregulering. Soms verkopen bedrijven aandelen in een combinatie van publieke en private plaatsing.
Op de secundaire markt, ook wel de aftermarket genoemd, worden effecten eenvoudigweg overgedragen als activa van de ene belegger naar de andere: aandeelhouders kunnen hun effecten aan andere beleggers verkopen voor contanten en / of vermogenswinst. De secundaire markt vormt dus een aanvulling op de primaire markt. De secundaire markt is minder liquide voor onderhands geplaatste effecten omdat ze niet openbaar verhandelbaar zijn en alleen kunnen worden overgedragen tussen gekwalificeerde beleggers.
Beleggen in effecten
De entiteit die de te koop aangeboden effecten creëert, staat bekend als de emittent en degenen die ze kopen zijn natuurlijk beleggers. Over het algemeen vertegenwoordigen effecten een investering en een middel waarmee gemeenten, bedrijven en andere commerciële ondernemingen nieuw kapitaal kunnen aantrekken. Bedrijven kunnen veel geld genereren wanneer ze naar de beurs gaan en aandelen verkopen in een beursintroductie (IPO), Bijvoorbeeld.
Stads-, staats- of provincieoverheden kunnen fondsen werven voor een bepaald project door een gemeentelijke obligatie-uitgifte te laten zweven. Afhankelijk van de marktvraag of de prijsstructuur van een instelling, kan het aantrekken van kapitaal via effecten een voorkeursalternatief zijn voor financiering via een banklening.
Aan de andere kant is het kopen van effecten met geleend geld, een handeling die bekend staat als het kopen van marge, een populaire beleggingstechniek. In wezen kan een bedrijf eigendomsrechten, in de vorm van contanten of andere effecten, aan het begin of in gebreke stellen, overdragen om zijn schuld of andere verplichting aan een andere entiteit te betalen. Deze onderpandsovereenkomsten zijn de afgelopen tijd toegenomen, met name onder institutionele beleggers.
Securities settlement
In de Verenigde Staten reguleert de Amerikaanse Securities and Exchange Commission (SEC) de openbare aanbieding en verkoop van effecten.
U.S. effectenaanbiedingen, verkopen en beurzen moeten worden geregistreerd en ingediend bij de effectenafdelingen van de SEC. Zelfreguleringsorganisaties (SRO’s) binnen de makelaarssector nemen vaak ook regelgevende posities in. Voorbeelden van SRO’s zijn de National Association of Securities Dealers (NASD) en de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA).
De definitie van een effectenaanbod is vastgesteld door het Hooggerechtshof in een zaak uit 1946. In zijn arrest ontleent de rechtbank de definitie van een effect aan vier criteria: het bestaan van een beleggingscontract, de oprichting van een joint venture, een winstbelofte door de emittent en het gebruik van een derde partij om het aanbod te promoten.
Residual titels
Residual securities zijn een soort converteerbaar effect, d.w.z. ze kunnen worden gewijzigd in een andere vorm, meestal die van gewone aandelen. Een converteerbare obligatie is bijvoorbeeld een restant effect omdat het de obligatiehouder in staat stelt om het effect om te zetten in gewone aandelen. Preferente aandelen kunnen ook een converteerbare functie hebben. Bedrijven kunnen resterende effecten aanbieden om investeringskapitaal aan te trekken wanneer de concurrentie om fondsen intens is.
Wanneer de resterende veiligheid wordt omgezet of uitgeoefend, neemt het aantal uitstaande gewone aandelen toe. Dit kan de totale pool van aandelen en ook hun prijs verwateren. Verwatering heeft ook invloed op financiële analysestatistieken, zoals de winst per aandeel, omdat de winst van een bedrijf moet worden gedeeld door een groter aantal aandelen.
Omgekeerd, als een beursgenoteerd bedrijf maatregelen neemt om het totale aantal uitstaande aandelen te verminderen, zou het bedrijf ze hebben geconsolideerd. Het netto-effect van deze actie is dat de waarde van elk individueel aandeel toeneemt. Dit wordt vaak gedaan om grotere of grotere beleggers aan te trekken, zoals beleggingsfondsen.
Andere soorten titels
Gecertificeerde effecten zijn effecten die in fysieke en papieren vorm worden weergegeven. Effecten kunnen ook worden aangehouden in het systeem van rechtstreekse registratie, dat aandelen registreert in de vorm van een boekhoudkundige boeking. Met andere woorden, een transferagent houdt namens het bedrijf aandelen zonder dat fysieke certificaten nodig zijn.
Moderne technologieën en beleidsregels hebben in de meeste gevallen de noodzaak voor certificaten en voor de uitgever om een volledig beveiligingslogboek bij te houden, geëlimineerd. Er is een systeem ontwikkeld waarin emittenten één wereldwijd certificaat dat alle uitstaande effecten vertegenwoordigt, kunnen deponeren in een universele bewaarinstelling die bekend staat als de Depository Trust Company (DTC). Alle effecten die via DTC worden verhandeld, worden elektronisch aangehouden. Het is belangrijk op te merken dat gecertificeerde en niet-gecontroleerde effecten niet verschillen in termen van de rechten of privileges van de aandeelhouder of emittent.
Bearer effecten zijn effecten die verhandelbaar zijn en de aandeelhouder recht geven op de rechten die voortvloeien uit het effect. Ze worden overgedragen van belegger naar belegger, in sommige gevallen door goedkeuring en levering. In termen van eigendomskarakter werden pre-elektronische effecten aan toonder altijd verdeeld, wat betekent dat elk effect een afzonderlijk actief vormde, juridisch verschillend van de andere in dezelfde uitgifte.
Afhankelijk van de marktpraktijk kunnen activa in gesplitste effecten fungibel of (minder vaak) niet-fungibel zijn, wat betekent dat de kredietnemer op het moment van kredietverlening activa kan teruggeven die gelijkwaardig zijn aan het oorspronkelijke actief of aan een specifiek actief dat identiek is aan het einde van de lening. In sommige gevallen kunnen effecten aan toonder worden gebruikt om belastingontduiking te vergemakkelijken en kunnen daarom soms negatief worden bekeken door emittenten, zowel aandeelhouders als belastingregelgevers. Ze zijn zeldzaam in de Verenigde Staten.
Geregistreerde effecten dragen de naam van de houder en andere noodzakelijke gegevens die door de uitgevende instelling in een register worden bijgehouden. Overdrachten van effecten op naam vinden plaats door wijzigingen in het register. Obligaties op naam zijn altijd onverdeeld, wat betekent dat de gehele uitgifte één enkel actief vormt, waarbij elk effect deel uitmaakt van het geheel. Onverdeelde titels zijn van nature vervangbaar. Secundaire marktaandelen zijn ook altijd onverdeeld.
Letter effecten zijn niet geregistreerd bij de SEC en mogen niet openbaar op de markt worden verkocht. De briefobligatie, ook bekend als een beperkte titel, brieftitel of briefobligatie, wordt rechtstreeks door de emittent aan de belegger verkocht. De term komt van de SEC-vereiste voor een “investeringsbrief” van de koper, waarin staat dat de aankoop voor investeringsdoeleinden is en niet bedoeld is voor wederverkoop. Bij het wisselen van eigenaar hebben deze letters vaak formulier 4 nodig.
Overheidseffecten zijn genoteerd aan een grote financiële beurs, zoals de NYSE, maar worden niet actief verhandeld. In handen van een menigte inactieve beleggers, zijn ze eerder een obligatie dan een effect. Het “kabinet” verwijst naar de fysieke locatie waar obligatieorders historisch buiten de handelsvloer werden opgeslagen. Kluisjes bevatten meestal limietorders en orders werden bij de hand gehouden totdat ze verliepen of werden uitgevoerd.
Uitgevende effecten: voorbeelden
Beschouw het geval van XYZ, een succesvolle startup die geïnteresseerd is in het aantrekken van kapitaal om de volgende groeifase te stimuleren.Tot nu toe is het eigendom van de startup verdeeld tussen de twee oprichters. Hij heeft een aantal opties om toegang te krijgen tot kapitaal. Het kan openbare markten aanboren door een beursgang uit te voeren of het kan fondsen aantrekken door zijn aandelen aan investeerders aan te bieden in een onderhandse plaatsing.
De eerste methode stelt de onderneming in staat meer kapitaal te genereren, maar gaat gepaard met hoge vergoedingen en openbaarmakingsvereisten. Bij deze laatste methode worden aandelen verhandeld op secundaire markten en zijn ze niet onderworpen aan publieke controle. In beide gevallen gaat het echter om de distributie van aandelen die de participatie van de oprichters verwateren en eigendomsrechten verlenen aan beleggers. Dit is een voorbeeld van aandelengarantie.
Zo, overweeg een overheid die geïnteresseerd is in het aantrekken van geld om haar economie nieuw leven in te blazen. Gebruik obligaties of schuldbewijzen om dat bedrag te verhogen en beloof regelmatige betalingen aan couponhouders.
Kijk ten slotte naar het geval van startup ABC. Het haalt geld op bij particuliere investeerders, waaronder familie en vrienden. De oprichters van de startup bieden hun investeerders een converteerbare notitie aan die op een later evenement wordt omgezet in aandelen van de startup. De meeste van deze evenementen financieren evenementen. De notitie is in wezen een schuldgarantie omdat het een lening is die door investeerders wordt verstrekt aan de oprichters van de startup.
In een later stadium verandert de notitie in aandelen in de vorm van een vooraf bepaald aantal aandelen die een deel van het bedrijf aan beleggers geven. Dit is een voorbeeld van hybride beveiliging.
