Anarcho-kapitalisme pleit voor de afschaffing van gecentraliseerde staten en het primaat van privé-eigendom en contractuele regelingen in het economische systeem.
Anarcho-kapitalisten geloven dat de staat zoals die nu is opgevat een belemmering vormt voor de ontwikkeling van een ‘vrije’ samenleving – en dat het bestaan van staten in kapitalistische samenlevingen resulteert in een systeem van dwang.
Deze politieke filosofie stelt dat de vrije markt de hoeksteen is van een werkelijk vrije samenleving en dat mensen vrij moeten zijn om met elkaar om te gaan door middel van contractuele overeenkomsten, buiten de controle of het toezicht van de staat.
In plaats van dat de staat zich bezighoudt met de uitvoering van contracten en het oplossen van klachten, zouden particuliere instanties die concurreren op een vrije markt er verantwoordelijkheid voor nemen.
Anarcho-kapitalisten geloven dat de productiemiddelen in privébezit moeten zijn en dat arbeid en waren moeten worden georganiseerd via het systeem van loonarbeid.
Het concept van “oorspronkelijke toe-eigening” stelt elk individu in staat om een absoluut eigendomsrecht te claimen over elke bron die niet eerder is gebruikt. “Zelfbezit” is een ander belangrijk principe, en dit verwijst naar het absolute recht van een individu op zijn eigen lichaam. Veel anarcho-kapitalisten zien gedecentraliseerde blockchain-gebaseerde technologieën als een middel waarmee de praktische problemen van het anarcho-kapitalisme kunnen worden opgelost.
Zij stellen dat gedecentraliseerde diensten een alternatief bieden voor de bureaucratische functies van de staat, met name door onveranderlijke en openbaar beschikbare records van identiteiten en contractuele verplichtingen te verstrekken (de laatste door het gebruik van slimme contracten). Er zijn kleinschalige experimenten geweest in het creëren van echte gemeenschappen georganiseerd volgens anarcho-kapitalistische principes. De meest opvallende hiervan is Liberstad, een particulier stadsbedrijf in Noorwegen dat in 2015 is opgericht.