Indice dei contenuti:
Top 11 investeerders
Grote geldmanagers zijn als de rocksterren van de financiële wereld. De grootste beleggers hebben allemaal een fortuin gemaakt met hun succes en hebben in veel gevallen miljoenen anderen geholpen vergelijkbare rendementen te behalen.
Deze beleggers verschillen sterk in de strategieën en filosofieën die op hun handel worden toegepast; sommigen hebben nieuwe en innovatieve methoden bedacht om hun beleggingen te analyseren, terwijl anderen aandelen bijna volledig instinctief hebben gekozen.
Waar deze beleggers niet verschillen, is in hun vermogen om consequent de markt te verslaan.
Benjamin Graham
Ben Graham blonk uit als beleggingsbeheerder en financieel opvoeder. Hij is onder andere de auteur van twee beleggingsklassiekers van ongeëvenaard belang. Hij wordt ook algemeen erkend als de vader van twee kernbeleggingsdisciplines: veiligheidsanalyse en waardebeleggen.
De essentie van Graham’s waardebeleggen is dat elke investering aanzienlijk meer waard moet zijn dan een belegger ervoor moet betalen.
Hij geloofde in fundamentele analyse en zocht naar bedrijven met sterke of lage schuldbalansen, bovengemiddelde winstmarges en een ruime cashflow.
John Templeton
Een van de grootste contrarianen van de vorige eeuw, wordt gezegd van John Templeton die laag kocht tijdens de depressie, hoog verkocht tijdens de internethausse en tussendoor meer dan een paar goede gesprekken voerde. Templeton heeft enkele van de grootste en meest succesvolle internationale beleggingsfondsen ter wereld opgericht.
Hij verkocht zijn Templeton-fondsen in 1992 aan de Franklin Group. In 1999, Het tijdschrift Money noemde hem “waarschijnlijk ’s werelds grootste aandelenkiezer van de eeuw.” Als genaturaliseerde Britse burger die op de Bahama’s woonde, werd Templeton door koningin Elizabeth II geridderd voor zijn vele prestaties. 1
Thomas Rowe Price Jr.
[Er bestaat geen eerder geüploade afbeelding in de fotobibliotheek]
Thomas Rowe Price Jr. wordt beschouwd als “de vader van investeren voor groei”. Hij bracht zijn vormende jaren door met worstelen met depressie en de les die hij leerde was niet om zonder voorraden te komen te zitten, maar om ze te omarmen.
Price zag de financiële markten als cyclisch. Als tegenstander van de menigte begon hij op de lange termijn te investeren in goede bedrijven, wat in die tijd vrijwel ongehoord was. Zijn beleggingsfilosofie was dat beleggers zich meer moesten richten op het selecteren van individuele aandelen op de lange termijn. Discipline, proces, consistentie en fundamenteel onderzoek werden de basis voor zijn carrière als succesvolle belegger.
John Neff
Neff trad in 1964 in dienst bij Wellington Management Co. en bleef meer dan 30 jaar bij het bedrijf, waar hij drie van zijn fondsen beheerde. Zijn favoriete beleggingstactiek bestond uit beleggen in populaire sectoren via indirecte trajecten en hij werd beschouwd als een waardebelegger omdat hij zich richtte op bedrijven met lage koers-winstverhoudingen en sterke dividendrendementen. Hij beheerde het Windsor Fund gedurende 31 jaar (totdat hij zich richtte op bedrijven met lage koers-winstverhoudingen en sterke dividendrendementen). Hij beheerde het Windsor Fund gedurende 31 jaar (totdat hij zich richtte op bedrijven met lage koers-winstverhoudingen en sterke dividendrendementen). 1995) en behaalde een rendement van 13,7%, vergeleken met 10,6% voor de S&P 500 over hetzelfde tijdsbestek. 2 Dit komt overeen met een winst van meer dan 53 keer een initiële investering in 1964.
Jesse Livermore
Jesse Livermore had geen formele opleiding of ervaring in aandelenhandel. Hij was een selfmade man die zowel van zijn winnaars als van zijn verliezers leerde. Het waren deze successen en mislukkingen die hielpen bij het cementeren van handelsideeën die vandaag de dag nog steeds op de markt te vinden zijn. Livermore begon voor zichzelf te handelen in zijn vroege tienerjaren en op zestienjarige leeftijd had hij naar verluidt inkomsten van meer dan $ 1.000 geproduceerd, wat in die tijd veel geld was. In de daaropvolgende jaren verdiende hij geld met het wedden tegen de zogenaamde ” bucket shops “, die geen legitieme beurzen runden: klanten wedden tegen het huis op koersbewegingen. 3
Peter Lynch
Peter Lynch beheerde het Fidelity Magellan Fund van 1977 tot 1990, gedurende welke tijd het vermogen van het fonds groeide van $ 18 miljoen naar $ 14 miljard. 4 Wat nog belangrijker is, Lynch zou de benchmark S &P 500-index in 11 van die 13 jaar verslaan, met een gemiddeld jaarlijks rendement van 29%. 5 6
Often beschreven als een kameleon, Paste Peter Lynch zich aan aan welke beleggingsstijl dan ook werkte. Maar als het ging om het kiezen van specifieke aandelen, hield Peter Lynch vast aan wat hij wist en / of gemakkelijk kon begrijpen.
George Soros
George Soros was een meester in het vertalen van brede economische trends in zeer schulden en moorddadige spelletjes in obligaties en valuta’s. Als belegger was Soros een kortetermijnspeculant, die enorme weddenschappen afsloot op de richtingen van de financiële markten. In 1973 richtte George Soros het hedgefondsbedrijf Soros Fund Management op, dat uiteindelijk uitgroeide tot het bekende en gerespecteerde Quantum Fund. Al bijna twee decennia beheert hij dit agressieve en succesvolle hedgefonds, met rendementen van meer dan 30% per jaar en twee keer een jaarlijks rendement van meer dan 100%.
Warren Buffett
“het Orakel van Omaha” genoemd, wordt Warren Buffett beschouwd als een van de meest succesvolle beleggers in de geschiedenis.
Volgens de principes van Benjamin Graham vergaarde hij een miljardenfortuin, voornamelijk door de aankoop van aandelen en bedrijven via Berkshire Hathaway. Degenen die in 1965 $ 10.000 in Berkshire Hathaway investeerden, overschrijden vandaag $ 165 miljoen. 7 8
Buffett’s stijl van discipline, geduld en investeringswaarde presteert al tientallen jaren consequent beter dan de markt.
John (Jack) Bogle
Bogle richtte in 1975 het beleggingsfondsbedrijf Vanguard Group op en is uitgegroeid tot een van de grootste en meest gerespecteerde fondssponsors ter wereld. Bogle was de pionier van het lege beleggingsfonds en ondersteunde goedkope indexbeleggingen voor miljoenen beleggers. Hij creëerde en introduceerde het eerste indexfonds, Vanguard 500, in 1976. De beleggingsfilosofie van Jack Bogle pleit voor het vastleggen van marktrendementen door te beleggen in brede index beleggingsfondsen die worden gekenmerkt als onbelast, goedkoop, laagomzet en passief beheerd.
Carl Icahn
Carl Icahn is een activistische en strijdbare belegger die eigendomsposities in beursgenoteerde bedrijven gebruikt om veranderingen af te dwingen om de waarde van zijn aandelen te verhogen. Icahn begon zijn bedrijfsovervalactiviteiten serieus in de late jaren ’70 en bereikte de grote competities met zijn vijandige overname van TWA in 1985. Icahn is het meest bekend om de “Icahn Lift”. Dit is de slogan van Wall Street die de opwaartse opleving van de aandelenkoers van een bedrijf beschrijft die meestal optreedt wanneer Carl Icahn de aandelen begint te kopen van een bedrijf waarvan hij denkt dat het slecht wordt beheerd.
William H. Gross
Gezien de “koning van obligaties” is Bill Gross ’s werelds toonaangevende obligatiefondsbeheerder. Als oprichter en CEO van de PIMCO-familie van vastrentende fondsen beheren hij en zijn team meer dan $ 1,92 biljoen aan vastrentende activa. 9
In 1996 was Gross de eerste portefeuillebeheerder die werd opgenomen in de Fixed-Income Analyst Society Inc. hall of fame voor zijn bijdragen aan de vooruitgang van portefeuille- en obligatieanalyse. 10
De bottom line
Zoals elke ervaren belegger weet, is het vormgeven van uw eigen pad en het produceren van verbazingwekkende rendementen op lange termijn geen gemakkelijke taak. Als zodanig is het gemakkelijk om te zien hoe deze beleggers een plaats in de financiële geschiedenis hebben verdiend.
