Institutionele en particuliere beleggers: een overzicht
Alle soorten beleggers zijn niet gelijk en er zijn een aantal verschillen tussen degenen die als institutionele beleggers worden beschouwd en degenen die worden gezien als niet-institutionele of retailbeleggers. Het is de moeite waard om het verschil te begrijpen. Als u een belegging overweegt in een bepaald effect of beleggingsfonds dat u in de financiële pers hebt geadverteerd, is de kans groot dat u niet in aanmerking komt als institutionele belegger. Sterker nog, als u zich ook afvraagt wat een institutionele belegger is, bent u waarschijnlijk geen institutionele belegger. We maken van deze gelegenheid gebruik om enkele van de verschillen te illustreren.KEY POINTS
- Een institutionele belegger is een persoon of organisatie die effecten verhandelt in voldoende grote hoeveelheden om te profiteren van een voorkeursbehandeling en lagere vergoedingen.
- Een retailbelegger is een individuele of niet-professionele belegger die effecten koopt en verkoopt via beursvennootschappen of spaarrekeningen zoals 401 (k) s.
- Institutionele beleggers gebruiken hun eigen geld niet, maar beleggen het geld van anderen namens hen.
- Particuliere beleggers beleggen voor zichzelf, vaak in effecten- of pensioenrekeningen.
Institutionele beleggers
Institutionele beleggers zijn de bigwigs van het blok: olifanten. Het zijn pensioenfondsen, beleggingsfondsen, geldbeheerders, verzekeringsmaatschappijen, investeringsbanken, commerciële fondsen, schenkingsfondsen, hedgefondsen en zelfs sommige private equity-beleggers. Institutionele beleggers zijn goed voor ongeveer driekwart van het handelsvolume op de New York Stock Exchange. Ze verplaatsen grote blokken aandelen en hebben een enorme invloed op beursbewegingen. Omdat ze worden beschouwd als geavanceerde beleggers die geïnformeerd zijn en daarom minder geneigd zijn om ongeschoolde beleggingen te doen, zijn institutionele beleggers onderworpen aan minder beschermende voorschriften die de Securities and Exchange Commission (SEC) biedt aan uw gemiddelde en dagelijkse belegger. Het geld dat door institutionele beleggers wordt gebruikt, is eigenlijk geen geld dat de instellingen zelf bezitten. Institutionele beleggers beleggen over het algemeen voor andere mensen. Als u een pensioenplan op het werk, beleggingsfonds of een ander type verzekering hebt, profiteert u eigenlijk van de expertise van institutionele beleggers. Door hun omvang kunnen institutionele beleggers vaak betere commissies op hun beleggingen bedingen. Ze hebben ook toegang tot investeringen die reguliere beleggers niet hebben, zoals investeringsmogelijkheden met grote minimale buy-ins.Retail of niet-institutionele beleggers
Retail of niet-institutionele beleggers zijn per definitie alle beleggers die geen institutionele beleggers zijn. Dit is vrijwel elke persoon die schulden, aandelen of andere beleggingen koopt en verkoopt via een makelaar, bank, makelaar, enzovoort. Deze mensen beleggen niet namens iemand anders, ze beheren hun eigen geld. Niet-institutionele beleggers zijn over het algemeen doelgericht persoonlijk, zoals het plannen van pensioen, sparen voor de opleiding van uw kinderen of het financieren van een grote aankoop. Door hun kleine koopkracht moeten retailbeleggers vaak hogere vergoedingen betalen voor hun transacties, evenals marketingkosten, commissies en andere gerelateerde vergoedingen. Per definitie beschouwt de SEC retailbeleggers als ongekunstelde beleggers, die bepaalde bescherming krijgen en die bepaalde risicovolle en complexe investeringen niet kunnen doen.ADVISOR INSIGHT
Wyatt Moerdyk, AIF®Evidence Advisors Investment Management, Boerne, TX Het verschil is dat een niet-institutionele belegger een natuurlijk persoon is en een institutionele belegger een soort entiteit: een pensioenfonds, een beleggingsfonds, een bank, een verzekeringsmaatschappij of een andere grote instelling. Als u een individuele belegger bent, en ik denk dat u dat bent, denk ik dat uw vraag waarschijnlijk meer verband houdt met aandelenklassen van beleggingsfondsen. Voor particulieren Beleggers krijgen soms van betaalde adviseurs te horen dat ze “institutionele” aandelenklassen van een beleggingsfonds kunnen kopen in plaats van de klasse A-, B- of C-aandelen van het fonds. Deze aandelen, aangeduid met een I, Y of Z, bevatten geen verkoopkosten en hebben lagere kostenratio’s. Het is als een korting voor institutionele beleggers omdat ze in bulk kopen. De lagere kosten van aandelen vertalen zich in een hoger rendement.