Samuel Zell is een iconische figuur in het Amerikaanse vastgoed. In 1968 richtte hij een bedrijf op, Equity Group Investments, om te investeren in onroerend goed. Sinds de oprichting is Equity Group Investments, nu bekend als Equity International, uitgebreid tot buiten het onroerend goed. De particuliere onderneming beheert een portefeuille van miljardeninvesteringen met belangen verspreid over meerdere continenten en sectoren, met inbegrip van financiën, vervoer, energie en media.
KEY POINTS
- Zell verdiende een fortuin door te investeren in ondergewaardeerd onroerend goed en het voor de lange termijn te behouden.
- Hij is een pionier in de vastgoedbeleggingstrust en creëerde er twee.
- Zell beschreef zijn strategie als ‘dansen op de skeletten van andermans fouten’.
Zell wordt beschouwd als de maker van de hedendaagse real estate investment trust (REIT) en hij en zijn team creëerden enkele van ’s werelds grootste beursgenoteerde REIT’s.
Ze omvatten Equity Residential (EQR), een appartement REIT met een marktkapitalisatie van bijna $ 20,5 miljard, en Equity Commonwealth (EQC), een Amerikaans kantoor REIT en een marktkapitalisatie van bijna $ 3,32 miljard vanaf oktober 2020.
Volgens
Forbes is het vermogen van Zell $ 4,7 miljard. Hier is een overzicht van hoe hij zijn fortuin verdiende.
Het leven en de school
In 1941 groeide Zell op in een Joods gezin in Chicago. Zijn ouders waren in 1939 naar de Verenigde Staten geëmigreerd kort voordat Duitsland Polen binnenviel, en zijn vader was een juweliersgroothandel. 1
Van jongs af aan raakte Zell geïnteresseerd in zaken.
In 1953, toen hij 12 was, kocht hij exemplaren van Playboy in bulk voor twee kwartalen per stuk en verkocht ze door voor $ 1,50 tot $ 3. “Voor de rest van het jaar werd ik importeur van
Playboy-tijdschriften .
in de buitenwijken,” herinnerde Zell zich tijdens een bijeenkomst van het Urban Land Institute in 2013, en noemde de ervaring zijn “eerste les in vraag en aanbod.” 2
Zell’s ondernemersreis ging door tijdens zijn studentenjaren.
Terwijl hij aan de Universiteit van Michigan studeerde, runden hij en een vriend, Robert Lurie, studentenappartementen voor eigenaren. Hun eerste concert omvatte 15 huizen. Maar in werkelijkheid besteedden ze veel tijd aan het kopen en verbeteren van worstelende eigendommen met als doel ze op hun kop te zetten of te verhuren aan studenten.
Tegen de tijd dat hij afstudeerde in 1966 had Zell in totaal 4.000 appartementen beheerd en persoonlijk eigendom tussen de 100 en 200. Hij verkocht zijn aandeel in het vastgoedbeheerbedrijf aan Lurie voordat hij terugkeerde naar Chicago.
Een carrière in onroerend goed
Kort na zijn afstuderen aan de rechtenstudie en het behalen van de balie, trad Zell in dienst bij een advocatenkantoor, dat hij na zijn eerste week verliet.Hij besloot uiteindelijk een fulltime carrière te maken door te investeren in onroerend goed.
In 1968 richtte Zell wat Equity Group Investments zou worden op en overtuigde Lurie het jaar daarop om met hem samen te werken.
Een golf van overbouw in de late jaren ’60 en vroege jaren ’70 hielp de markt in 1973 te bespoedigen. Meergezinswoningen werden als eerste getroffen, terwijl andere soorten onroerend goed snel volgden. Veel commerciële vastgoedleningen bleven in gebreke en veel ontwikkelaars verlieten hun projecten. Dit gaf Zell en Lurie de perfecte gelegenheid om hoogwaardige eigendommen tegen betaalbare prijzen te verwerven.
Aan het einde van de crisis bezaten de twee een waardevolle portefeuille van appartementen, kantoren en commerciële gebouwen.
Ze hielden de portefeuille vele jaren aan en zagen als gevolg daarvan de waarde van gebouwen herstellen en uiteindelijk eerdere waarderingsniveaus overschrijden. Ondertussen betaalden Zell en Lurie hun schulden uit de maandelijkse huurinkomsten die door de eigendommen werden geproduceerd.
Deze benadering van beleggen in onroerend goed was destijds vrij nieuw; de meeste vastgoedbeleggers verdienden hun geld door gebouwen op hun kop te zetten in plaats van huurinkomsten te verzamelen.
Beyond Vastgoed
Na zijn succes in het omzetten van noodlijdende eigendommen in waardevolle panden, besloot Zell zijn investeringen te diversifiëren. In de jaren 80 begon hij bedrijven te kopen.
In het bijzonder is de beleggingsstrategie hetzelfde gebleven. Zoals hij het beschreef in een interview met
LEADERS magazine , “Ik maakte mijn fortuin naar rechts toen iedereen vertrok. Eind jaren ’80 en begin jaren ’90 kocht ik kantoorgebouwen voor 50 cent. Ik bleef over mijn schouder kijken om te zien wie mijn concurrentie was, maar er was niemand. Ik kon niet anders dan me afvragen of ik het mis had. Angst en moed zijn nauw met elkaar verbonden.” 3
Zell richtte zich op het verwerven van falende bedrijven met als doel deze om te draaien. Sinds de uitbreiding van de investeringsportefeuille van Equity Group heeft Zell geïnvesteerd in bedrijven die actief zijn in verschillende industrieën, waaronder spoor, containerleasing, passagierscruises, plastic verpakkingen, landbouwchemicaliën en industriële productie.
In één keer bezat hij een meerderheidsbelang in de Tribune Company, eigenaar van de
Chicago Tribune en de
Los Angeles Times. De aankoop werd alom bekritiseerd als een aankoop, omdat Zell het bij het nemen van het privébedrijf met zoveel schulden laadde dat het failliet ging.
Zell haalde in 2007 de krantenkoppen na de verkoop van zijn portefeuille van 573 kantoorpanden, de Equity Office REIT, aan The Blackstone Group (BX), ’s werelds grootste alternatieve beleggingsbeheerder, voor $ 39 miljard. Destijds was de transactie de grootste leveraged acquisitie in de geschiedenis.
Het werd achteraf gezien ook als een slimme zet beschouwd, omdat het gebeurde vlak voor de subprime-hypotheekcrisis en de daaropvolgende huizencrash.
De Grafdanseres
In een artikel voor de
New York University Review beschreef Sam Zell zijn vastgoedstrategie als “dansen op de skeletten van andermans fouten.” De regel leverde hem de bijnaam “Grave Dancer” op.
Hoewel zijn activiteiten hem tot een controversieel figuur hebben gemaakt, is hij ontegenzeggelijk een van de rijkste ondernemers ter wereld.
