Definitie van semi-afwijking

Wat is semi-afwijking?

Semi-deviation is een methode om ondergemiddelde schommelingen in beleggingsrendement te meten. De semi-afwijking zal de slechtste verwachte prestatie van een risicovolle belegging onthullen. Semi-afwijking is een alternatieve maat voor standaarddeviatie of variantie. In tegenstelling tot deze maatregelen houdt de semi-afwijking echter alleen rekening met negatieve prijsschommelingen. Daarom wordt semi-afwijking vaak gebruikt om het neerwaartse risico van een belegging te beoordelen.

Beproken semi-afwijking

In beleggen wordt semi-afwijking gebruikt om de spreiding van de prijs van een actief ten opzichte van een waargenomen gemiddelde of streefwaarde te meten. In die zin betekent spreiding de omvang van de verandering ten opzichte van de gemiddelde prijs.

KEY POINTS

• Semi-afwijking is een alternatief voor standaarddeviatie om de mate van risico van een activiteit te meten.
• Semi-afwijking meet alleen ondergemiddelde of negatieve schommelingen in de prijs van een actief.
• Dit meetinstrument wordt vaak gebruikt om risicovolle beleggingen te beoordelen.

Het doel van de oefening is om de ernst van het neerwaartse risico van een belegging te bepalen. Het aantal semi-afwijkingen van het actief kan vervolgens worden vergeleken met een referentienummer, zoals een index, om te zien of het meer of minder risicovol is dan andere potentiële beleggingen. De formule voor semi-afwijking is: <p id=”mntl-sc-block_1-0-16″> begin {align} & text {Semi-deviation} = sqrt { frac {1} {n} times sum ^ n_ {r_t < text {Average}} ( text { Media} – r_t) ^ 2} \ & textbf {where:} \ & n = text {het totale aantal waarnemingen onder het gemiddelde} \ & r_t text {de waargenomen waarde} \ & text {average} = text {the mean or target value of a dataset} end {aligned}Semi-deviation = n  1 × r t < Gemiddelde∑n(Gemiddelde  – r t)2waarbij:n = het totale aantal waarnemingen onder het gemiddelde r t  = de waargenomen waardegemiddelde =  de gemiddelde of streefwaarde van een dataset Een volledige portefeuille van een belegger kan worden geëvalueerd op basis van een semi-afwijking in de prestaties van zijn activa. Simpel gezegd, dit toont de slechtste prestatie die u van een portefeuille kunt verwachten, vergeleken met verliezen in een index of een andere vergelijkbare selectie.

Geschiedenis van semi-afwijking in portefeuilletheorie

Semi-deviation werd in de jaren 50 specifiek geïntroduceerd om beleggers te helpen risicovolle portefeuilles te beheren. De ontwikkeling ervan wordt toegeschreven aan twee leiders in de moderne portefeuilletheorie. 

• Harry Markowitz demonstreerde hoe de middelen, varianties en covarianten van de rendementsverdelingen van de activa van een portefeuille kunnen worden benut om een efficiënte grens te berekenen waarop elke portefeuille het verwachte rendement voor een bepaalde variantie behaalt of de variantie voor een bepaald verwacht rendement minimaliseert. In de uitleg van Markowitz wordt een nutsfunctie, die de gevoeligheid van de belegger voor veranderingen in rijkdom en risico definieert, gebruikt om een geschikte portefeuille op de statistische grens te kiezen.
• AD Roy gebruikte ondertussen semi-afwijking om de optimale afweging tussen risico en rendement te bepalen. Hij geloofde niet dat het haalbaar was om de risicogevoeligheid van een mens met een nutsfunctie te modelleren. In plaats daarvan speculeerde hij dat beleggers de investering met de minste kans zouden willen om onder een rampniveau te komen. Markowitz realiseerde zich de wijsheid van deze verklaring en realiseerde zich twee zeer belangrijke principes: neerwaarts risico is relevant voor elke belegger en rendementsverdelingen kunnen in de praktijk scheefgetrokken of niet symmetrisch verdeeld zijn. Als zodanig adviseerde Markowitz een maat voor variabiliteit te gebruiken, die hij semivariantie noemde , omdat het alleen rekening houdt met een deelverzameling van de opbrengstverdeling.