Mortgagecrisis. Kredietcrisis . Bankinstorting. Redding van de overheid . Zinnen als deze verschenen vaak in de krantenkoppen in de herfst van 2008, een periode waarin de belangrijkste financiële markten meer dan 30% van hun waarde verloren. Deze periode is ook een van de meest gruwelijke in de geschiedenis van de Amerikaanse financiële markten. Degenen die deze gebeurtenissen hebben meegemaakt, zullen waarschijnlijk niet vergeten nooit de onrust.
Zo wat gebeurde er precies, en waarom? Lees verder om erachter te komen hoe de explosieve groei van de subprime-hypotheekmarkt , die begon in 1999, een belangrijke rol speelde bij het voorbereiden van de onrust die slechts negen jaar later zou plaatsvinden, in 2008, toen zowel de aandelenmarkt als de huizenmarkt crashten.
KEY POINTS
- De beurs en de huizencrash van 2008 ontstonden in de ongekende groei van de subprime hypotheekmarkt vanaf 1999.
- De door de Amerikaanse overheid gesponsorde hypotheekverstrekkers Fannie Mae en Freddie Mac maakten woninghypotheken betaalbaar voor leners met lage kredietscores en een hoger risico op wanbetaling van leningen.
- Deze leners werden “subprime-leners” genoemd en konden hypotheken met variabele rente afsluiten, die zouden beginnen met lage maandelijkse betalingen die na een paar jaar veel groter zouden worden.
- Financiële bedrijven verkochten deze subprime-leningen aan grote commerciële beleggers in pools van hypotheken die bekend staan als mortgage-backed securities (MBS).
- In de herfst van 2008 bleven kredietnemers in groten getale in gebreke op subprime-hypotheken, wat onrust veroorzaakte op de financiële markten, de beurscrash en de daaropvolgende Wereldwijde Grote Recessie.
Onprecedeneerde groei en consumentenschuld
Subprime-hypotheken zijn hypotheken die bedoeld zijn voor kredietnemers met onvolmaakt krediet en onvoldoende spaargeld. Een toename van subprime-leningen begon in 1999 toen de Federal National Mortgage Association (algemeen aangeduid als Fannie Mae) een gezamenlijke inspanning lanceerde om woningleningen betaalbaarder te maken voor mensen met minder krediet en spaargeld dan kredietverstrekkers normaal gesproken nodig hebben.
Het idee was om iedereen te helpen de Amerikaanse droom van het bezitten van een huis te realiseren.
Omdat deze leners als risicovol werden beschouwd, hadden hun hypotheken onconventionele voorwaarden die dat risico weerspiegelden, zoals hogere rentetarieven en variabele betalingen. Terwijl velen grote welvaart zagen toen de subprime-markt begon te exploderen, Anderen begonnen rode vlaggen en potentieel gevaar voor de economie te zien.
Bob Prechter, de oprichter van Elliott Wave International, betoogde consequent dat de uit de hand gelopen hypotheekmarkt een bedreiging vormde voor de Amerikaanse economie, omdat de hele sector afhankelijk was van gestaag stijgende vastgoedwaarden. In 2002 hadden de door de overheid gesponsorde hypotheekverstrekkers Fannie Mae en Freddie Mac meer dan $ 3 biljoen aan hypothecair krediet toegekend. In zijn boek uit 2002 hadden de door de overheid gesponsorde hypotheekverstrekkers Fannie Mae en Freddie Mac meer dan $ 3 biljoen aan hypothecair krediet toegekend. In zijn boek uit 2002
Conquer the Crash , Prechter verklaarde dat “vertrouwen het enige is dat dit gigantische kaartenhuis overeind houdt.”
Fannie en Freddie’s rol is om hypotheken terug te kopen van de geldverstrekkers die ze hebben gemaakt en geld te verdienen wanneer hypotheeknota’s worden betaald. Daarom hebben gestaag stijgende hypotheekverzuimpercentages geleid tot een verlammende daling van de inkomsten voor deze twee bedrijven.
Vaste rente hypotheken
Ong de meest potentieel dodelijke hypotheken die aan subprime-kredietnemers werden aangeboden, waren de aflossingsvrije ARM en de ARM-betalingsoptie, beide hypotheken met variabele rente (ARM ). Beide soorten hypotheken vereisen dat de lener de eerste betalingen doet die veel lager zijn dan die welke verschuldigd zouden zijn onder een hypotheek met vaste rente. vaak slechts twee of drie jaar, deze ARM terug. Betalingen fluctueren dan met de maandelijkse frequentie, vaak veel groter dan de oorspronkelijke betalingen.
In de stijgende markt die bestond van 1999 tot 2005 waren deze hypotheken vrijwel risicovrij. Kredietnemers konden ondanks lage hypotheekbetalingen een positief eigen vermogen krijgen omdat hun huizen sinds de datum van aankoop in waarde zijn gestegen. Als ze zich na het herstel van de hypotheekrente niet de hoogste betalingen konden veroorloven, Velen voerden echter aan dat deze creatieve hypotheken een ramp waren die wachtte om te gebeuren in het geval van een recessie op de vastgoedmarkt, waardoor eigenaren in een negatieve balans zouden komen te staan en het onmogelijk zouden maken om te verkopen.
Consumentenschuld oprakelen
Het potentiële hypotheekrisico in beslag nemend, bleef de totale consumentenschuld in het algemeen in een verbazingwekkend tempo groeien. In 2004 bereikte de consumentenschuld voor het eerst $ 2 biljoen. Howard S. Dvorkin, president en oprichter van Consolidated Credit Counseling Services Inc. , een non-profitorganisatie voor schuldbeheer, Hij zei destijds tegen de
Washington Post : “Het is een enorm probleem. Je kunt niet het rijkste land ter wereld zijn en al je landgenoten tot hun nek in de schulden steken.”
De opkomst van hypotheekgerelateerde beleggingsproducten
In de aanloop naar de huizenprijzen werd de markt voor mortgage-backed securities (MBS) populair bij commerciële beleggers. Een MBS is een pool van hypotheken gegroepeerd in één effect. Beleggers profiteren van de premies en rentebetalingen op individuele hypotheken in het effect.
Deze markt is zeer winstgevend zolang de huizenprijzen blijven stijgen en huiseigenaren hun hypotheken blijven betalen. De risico’s werden echter maar al te reëel toen de huizenprijzen begonnen te kelderen en huiseigenaren massaal in gebreke begonnen te blijven op hun hypotheken. Weinig mensen realiseerden zich hoe volatiel en ingewikkeld deze secundaire hypotheekmarkt was geworden .
Een ander populair beleggingsvehikel in deze periode was het kredietderivaat , bekend als credit default swaps (CDS). CDS waren ontworpen om een methode te zijn om zich af te dekken tegen de kredietwaardigheid van een onderneming, vergelijkbaar met verzekeringen.Maar in tegenstelling tot de verzekeringsmarkt was de CDS-markt niet gereguleerd. wat betekent dat het voor emittenten van CDS-contracten niet nodig was om voldoende geld in hun reserves te houden om te betalen in een worst-case scenario (zoals een economische neergang). Dit is precies wat er gebeurde met American International Group (AIG) begin 2008, toen het enorme verliezen aankondigde in zijn portefeuille van onderschreven CDS-contracten die het zich niet kon veroorloven om te betalen.
$150 miljard
Het bedrag aan reddingsgeld dat AIG in 2008 van de Amerikaanse federale overheid ontving , dat het bedrijf in 2013 met rente terugbetaalde.
Markten beginnen te dalen
In maart 2007, met het faillissement van Bear Stearns als gevolg van enorme verliezen door de acceptatie van veel van de investeringsvehikels die verband houden met de subprime-hypotheekmarkt, werd het duidelijk dat de hele subprime-leningmarkt het moeilijk had. Huiseigenaren gingen in gebreke tegen hoge tarieven omdat alle creatieve variaties van subprime-hypotheken hogere uitbetalingen herstelden, terwijl de huizenprijzen Daalde.
Huiseigenaren waren ondersteboven – ze waren meer verschuldigd aan hun hypotheken dan hun huizen waard waren – en konden zich niet langer omdraaien om het huis te verlaten als ze de nieuwe, hogere betalingen niet konden doen. In plaats daarvan verloren ze hun huizen aan afscherming en vroegen ze vaak faillissement aan in het proces. De subprime-crash begon te wegen op huiseigenaren en de huizenmarkt.
Ondanks deze schijnbare wanorde bleven de financiële markten stijgen tot oktober 2007, waarbij de Dow Jones Industrial Average (DJIA) op 9 oktober 2007 een slothoogte van 14.164 bereikte. De turbulentie bereikte uiteindelijk en in december 2007 waren de Amerikaanse staten in een recessie beland . Begin juli 2008 zou de Dow Jones Industrial Average voor het eerst in meer dan twee jaar onder de 11.000 handelen. Dat zou niet het einde van de daling zijn.
Lehman Brothers stort in
Op 6 september 2008, met financiële markten die bijna 20% daalden ten opzichte van hun pieken in oktober 2007, kondigde de regering de overname aan van Fannie Mae en Freddie Mac na verliezen als gevolg van zware blootstelling aan de ineenstorting van de subprime-hypotheekmarkt. Een week later, op 14 september, toonaangevende investeringsmaatschappij Lehman Brothers bezweek onder zijn overweging in de subprime-hypotheekmarkt en kondigde destijds de grootste faillissementsaanvraag in de Amerikaanse geschiedenis aan. De volgende dag tuimelden de markten en sloot de Dow 499 punten lager op 10.917.
De ineenstorting van Lehman kelderde, met als gevolg dat de intrinsieke waarde van het Reserve Primary Fund op 16 september 2008 onder de $1 per aandeel daalde. Beleggers kregen vervolgens te horen dat ze voor elke geïnvesteerde $ 1 recht hadden op slechts 97 cent. Dit verlies was te wijten aan het bezit van commercial papers uitgegeven door Lehman en was pas de tweede keer in de geschiedenis dat de waarde van aandelen in een geldmarktfonds ” de dollar brak “.
Panic spread naar de geldmarktfondsenindustrie , wat leidde tot massale aflossingsverzoeken. Op dezelfde dag kondigde Bank of America (BAC) aan dat het Merrill Lynch kocht, het grootste beursvennootschap van het land. Bovendien leed American International Group (AIG), een van de toonaangevende financiële bedrijven van het land, een kredietverlaging na de acceptatie van meer kredietderivatencontracten dan hij zich kon veroorloven te betalen.
Overheid initieert bailouts
Op 18 september 2008 begon het gesprek over een reddingsoperatie van de overheid, waardoor de Dow steeg tot 410 punten. De volgende dag stelde minister van Financiën Henry Paulson voor om een $ 1 biljoen Troubled Asset Relief Program (TARP) beschikbaar te stellen om giftige schulden te kopen om een volledige financiële ineenstorting te voorkomen.
Ook op deze dag heeft de Securities and Exchange Commission (SEC) een tijdelijk verbod ingesteld op short selling van aandelen van financiële bedrijven, in de overtuiging dat dit de markten zou stabiliseren. Markten stegen op het nieuws en beleggers stuurden de Dow 456 punten omhoog naar een intraday-hoogtepunt van 11.483, uiteindelijk sluitend op 361 op 11.388. Deze hoogtepunten zouden van historisch belang blijken te zijn, aangezien de financiële markten op het punt stonden drie weken van volledige turbulentie door te maken.
Financiële onrust neemt toe
De Dow zou 3.600 punten dalen vanaf het intraday-hoogtepunt van 19 september 2008 van 11.483 tot het intraday-dieptepunt van 10 oktober 2008 van 7.882. Het volgende is een samenvatting van de belangrijkste Amerikaanse gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens deze historische periode van drie weken.
21 september 2008
Goldman Sachs (GS) en Morgan Stanley (MS), de laatste twee van de grote investeringsbanken die nog steeds overeind staan, converteren van investeringsbanken naar bankholdings om meer flexibiliteit te krijgen om bailout-financiering te verkrijgen.
25 september 2008
Na een bankrun van 10 dagen nam de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) Washington Mutual in beslag, toen de grootste spaar- en lening van het land, die zwaar was blootgesteld aan subprime-hypotheekschulden. De activa worden overgedragen aan JPMorgan Chase (JPM).
28 september 2008
De TARP-reddingsoperatie stopt bij het Congres.
29 september 2008
De Dow daalt met 774 punten (6,98%), momenteel de grootste puntendaling in de geschiedenis. Daarnaast neemt Citigroup (C) Wachovia over, de op drie na grootste Amerikaanse bank.
oktober 3 oktober 2008
Een $ 700 miljard herwerkt TARP-plan, omgedoopt tot de Emergency Economic Stabilization Act van 2008 , passeert een tweeledige stemming in het Congres. (De financiële reddingsoperaties van de regering dateren uit de paniek van 1792, toen de federale overheid de 13 Verenigde Staten redde , die belast waren met de schuld van de Revolutionaire Oorlog.)
6 oktober 2008
De Dow sloot voor het eerst sinds 2004 onder de 10.000.
22 oktober 2008
President Bush kondigt aan dat hij op 15 november 2008 een internationale conferentie van financiële leiders zal organiseren.
De bottom line
De gebeurtenissen van de herfst van 2008 zijn een les in wat er uiteindelijk gebeurt als rationeel denken plaatsmaakt voor irrationaliteit. Hoewel goede bedoelingen waarschijnlijk de katalysator waren die leidde tot de beslissing om de subprime-hypotheekmarkt in 1999 uit te breiden, verloren de Verenigde Staten ergens onderweg het bewustzijn.
De meer huizenprijzen stegen, hoe creatievere kredietverstrekkers ernaar streefden om ze nog hoger te laten gaan, met een schijnbaar volledige veronachtzaming van de mogelijke gevolgen. Als je kijkt naar de irrationele groei van de subprime-hypotheekmarkt samen met de investeringsvehikels die er creatief uit zijn afgeleid, gecombineerd met de explosie van consumentenschulden, misschien was de financiële onrust van 2008 en de daaropvolgende Grote Recessie niet zo onvoorspelbaar als velen ons willen doen geloven.
