De gouden standaard. Tegenwoordig verwijst de term naar iets dat het hoogste kwaliteitsniveau in zijn categorie vertegenwoordigt
.
Goud, in al zijn glorie, wordt al duizenden jaren begeerd, gestreden en gewaardeerd. Het werd gebruikt als heilig ornament en gaf de rijkdom en status van vorsten en edelen weer.
En sinds de oudheid, toen de Lydiërs rond 550 voor Christus de eerste gouden munten sloegen, speelt het gele metaal een belangrijke rol in het
monetaire systeem.
Maar wat is de geschiedenis van de Gold Standard en kan deze vandaag worden geherwaardeerd?
Indice dei contenuti:
Waarom heeft de wereld een gouden standaard ingesteld?
Koper, zilver, goud en legeringen zoals electrum vormden duizenden jaren lang de basis van handel en valuta, maar hun gewicht vormde een groot probleem.
Om deze situatie aan te pakken, werd papiergeld gecreëerd in de vorm van betalingsbeloftes, waarbij de eerste toepassingen niet veel meer waren dan IOU (I Owe You, „I owe you”). Pas in de zevende eeuw begonnen commerciële bedrijven in China depositobewijzen uit te geven, waardoor handelaren geen grote hoeveelheden munten meer hoefden te dragen
voor groothandelstransacties.
De oorsprong van papiergeld
Deze biljetten, lichter dan hun metalen tegenhangers, zijn populair geworden onder handelaren langs de zijderoute tussen China en het Midden-Oosten.
Uiteindelijk kwam het concept van gedrukt geld terug naar Europa via reizigers zoals Marco Polo en Willem van Rubrück, die zich in de 13e eeuw langs de route trokken
.
Het concept van papiergeld werd echter pas na 400 jaar populair in Europa, toen Zweden in 1661 de eerste bankbiljetten uitgaf. Deze biljetten konden door banken in hoeveelheden munten worden ingewisseld, waardoor handelaren niet langer grote hoeveelheden koper en zilver hoefden bij zich te hebben, die zwaar en gemakkelijk te stelen waren
.
Het probleem van niet-gereguleerde bankbiljetten
Buiten Zweden betekende een gebrek aan regelgeving over wie bankbiljetten kon uitgeven dat staten, steden, commerciële organisaties en iedereen met een pers geld konden drukken. Als gevolg hiervan werden valse bankbiljetten gemaakt door gewetenloze mensen, wat het vertrouwen in papiergeld ondermijnde en
bijdroeg aan hoge inflatiecijfers.
Pas toen Engeland de Bank Charter Act van 1844 aannam, verscheen er een centrale bank in moderne stijl, met strikte regels voor het drukken van papiergeld door entiteiten. De wet beperkte de mogelijkheden van commerciële banken om bankbiljetten uit te geven, waardoor die bevoegdheid aan de Bank of England werd gegeven, en vereiste dat nieuwe bankbiljetten die door de Bank of England werden uitgegeven, werden gedekt tegen een tarief van „drie pond, zeventien shilling en negen pence per
ounce standaardgoud”.
De overgang naar een op goud gebaseerd systeem
Terwijl deze wereldmacht evolueerde naar een op goud gebaseerd systeem, bleven andere landen op bimetalen systemen gebruiken, waardoor een relatie tussen goud en zilver werd gelegd om interoperabiliteit mogelijk te maken, gestabiliseerd door Frankrijk.
Het omslagpunt
Het omslagpunt kwam in 1871, toen Duitsland, na de overwinning op Frankrijk in de Frans-Duitse oorlog, overschakelde van een zilveren valutasysteem naar een valuta die uitsluitend ondersteund werd door goud. Deze stap werd beschouwd als een preventieve maatregel om te voorkomen dat ze werden uitgesloten van systemen met vaste tarieven die in geïndustrialiseerde landen werden gevormd
.
Voor- en nadelen van de Gold Standard
In theorie bood de internationale goudstandaard een intrinsiek mechanisme voor stabiliteit in het financiële systeem, aangezien handelsonevenwichtigheden zichzelf zouden corrigeren. Het was echter verre van perfect, aangezien individuele economieën weinig controle hadden over hun economische moeilijkheden
.
Het einde van de goudstandaard
De erfenis van de Gold Standard
De goudstandaard heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op de economische geschiedenis van de wereld. Hoewel het niet langer van kracht is, blijven de implicaties en gevolgen ervan onderwerp van discussie tussen economen en historici
.
