Vooruitlandse portefeuille en buitenlandse directe investeringen: een overzicht
Buitenlandse investeringen zijn eenvoudigweg investeren in een ander land dan het land van herkomst. Het gaat om de kapitaalstroom van het ene land naar het andere en buitenlanders die een eigendomsbelang of inspraak in het bedrijf hebben. Buitenlandse investeringen worden over het algemeen gezien als een katalysator voor economische groei en kunnen door instellingen worden gedaan, samenlevingen en individuen.
Investeerders die geïnteresseerd zijn in buitenlandse investeringen nemen over het algemeen een van de twee paden: buitenlandse portefeuille-investeringen of buitenlandse directe investeringen. Buitenlandse portefeuille-investeringen (FPI) verwijzen naar de aankoop van effecten en andere financiële activa door beleggers uit een ander land. Voorbeelden van buitenlandse portefeuillebeleggingen zijn aandelen, obligaties, beleggingsfondsen, exchange-traded funds, American depositary receipts (ADR’s) en global depositary receipts (GDR’s).
Buitenlandse directe investeringen (BDI) verwijst naar investeringen door een persoon of onderneming in een bepaald land in een bedrijf in een ander land.
Investeerders kunnen op verschillende manieren buitenlandse directe investeringen doen. Sommige gemeenten omvatten het opzetten van een dochteronderneming in een ander land, het verwerven of fuseren met een bestaande buitenlandse onderneming, of het aangaan van een joint venture-partnerschap met een buitenlands bedrijf.
KEY POINTS
- Buitenlandse portefeuillebeleggingen zijn de aankoop van effecten van het buitenland, zoals aandelen en obligaties, op een beurs.
- Buitenlandse directe investeringen zijn de bouw of aankoop van bedrijven en gerelateerde infrastructuur in een vreemd land.
Directe investeringen worden gezien als een - langetermijninvestering in de economie van het land, terwijl portefeuillebeleggingen kunnen worden gezien als een kortetermijnbeweging om geld te verdienen.
- Directe investeringen zijn waarschijnlijk alleen geschikt voor grote bedrijven, instellingen en private equity-investeerders .
Foreign Portfolio Investment (FPI)
Voorbereide portefeuillebeleggingen (FPI) verwijzen naar beleggen in financiële activa van een vreemd land, zoals aandelen of obligaties die beschikbaar zijn op een beurs. Dit type investering wordt soms minder gunstig beoordeeld dan directe investeringen omdat portefeuillebeleggingen snel kunnen worden verkocht en soms worden gezien als kortetermijnverdienpogingen, in plaats van als een langetermijninvestering in de economie.
Portefeuillebeleggingen hebben doorgaans een kortere periode voor rendement op investering dan directe investeringen. Zoals bij elke aandelenbelegging verwachten buitenlandse portefeuillebeleggers meestal snel een rendement op hun beleggingen te realiseren.
Omdat effecten gemakkelijk verhandelbaar zijn, maakt de liquiditeit van portefeuillebeleggingen ze veel gemakkelijker te verkopen dan directe beleggingen. Portefeuillebeleggingen zijn betaalbaarder voor de gemiddelde belegger dan directe investeringen omdat ze veel minder investerings- en onderzoekskapitaal vereisen.
In tegenstelling tot directe investeringen geeft portefeuillebeleggen de belegger geen controle over de bedrijfsentiteit waarin de investering wordt gedaan.
Vooruitlandse directe investeringen (BDI)
Buitenlandse directe investeringen (BDI) omvatten het creëren van een direct commercieel belang in een vreemd land, zoals de aankoop of oprichting van een productieactiviteit, de bouw van magazijnen of de aankoop van gebouwen. 1
Buitenlandse directe investeringen hebben meestal te maken met het creëren van een groter en langduriger belang in de economie van een vreemd land. 1 Vanwege het aanzienlijk hogere investeringsniveau dat vereist is, worden buitenlandse directe investeringen over het algemeen gedaan door multinationale ondernemingen, grote instellingen of risicokapitaalmaatschappijen . Buitenlandse directe investeringen worden doorgaans gunstiger beoordeeld omdat ze worden beschouwd als langetermijninvesteringen, evenals investeringen voor het welzijn van het land zelf.
Tegelijkertijd maakt de aard van directe investeringen, zoals de oprichting of overname van een productiefaciliteit, het veel moeilijker om de investering te liquideren of in te trekken.Om deze reden worden directe investeringen meestal gedaan met in wezen dezelfde houding als het opzetten van een bedrijf in eigen land, met de bedoeling het bedrijf winstgevend te maken en voor onbepaalde tijd te blijven opereren. De investeerder, directe investering betekent controle hebben over het bedrijf waarin hij heeft geïnvesteerd en het rechtstreeks kunnen beheren. Het brengt ook meer risico, werk en inspanning met zich mee dan buitenlandse portefeuille-investeringen.
Speciale overwegingen
Bij het doen van buitenlandse investeringen moeten beleggers rekening houden met economische factoren en andere risicofactoren, zoals politieke instabiliteit en valutarisico . Een van de meest risicovolle vormen van buitenlandse directe investeringen wordt green-field investing genoemd . Multinationals zullen green field-investeringen gebruiken om een nieuwe vestiging in het buitenland op te zetten, vaak in een opkomende markt. De term green-field wordt gebruikt omdat het moederbedrijf de tak helemaal opnieuw bouwt (vergelijkbaar met een boer die een veld voorbereidt om te planten).
Een nadeel van investeren in groene velden is de enorme hoeveelheid geld die het moederbedrijf mogelijk moet uitgeven om de dochteronderneming te runnen. Dit kan het kopen van land, het bouwen van productiefaciliteiten en het trainen van lokaal personeel omvatten. Andere toegangsdrempels kunnen zijn: naleving van lokale beperkingen voor buitenlandse ondernemingen, betaling van vereiste vergoedingen en vergunningsvergoedingen, en vereisten voor het gebruik van in eigen land geproduceerde componenten.
