Beleggen en speculeren: wat is het verschil?

Investeren en speculeren: een overzicht

Investeerders en handelaren nemen berekend risico terwijl ze proberen te profiteren van de transacties die ze op de markten doen. Het risiconiveau dat wordt genomen bij transacties is het belangrijkste verschil tussen beleggen en speculeren. Elke keer dat een persoon geld uitgeeft met de verwachting dat de inspanning winst zal opleveren, investeert hij. In dit scenario baseert de onderneming haar beslissing op een redelijk oordeel dat wordt uitgesproken na een grondig onderzoek van de geldigheid dat de onderneming een goede kans op succes heeft.  Maar wat als dezelfde persoon geld uitgeeft aan een bedrijf dat een grote kans op falen vertoont? In dit geval speculeren ze. Succes of falen hangt vooral af van toeval of oncontroleerbare (externe) krachten of gebeurtenissen.  Het belangrijkste verschil tussen beleggen en speculeren is de hoeveelheid genomen risico. Speculatie met een hoog risico is meestal vergelijkbaar met gokken, terwijl beleggingen met een laag risico een basis van fundamentals en analyse gebruiken. 

Invest

Investment kan in veel verschillende vormen komen: door geld, tijd of energie. In de financiële zin van het woord betekent beleggen het kopen en verkopen van effecten zoals aandelen, obligaties, exchange-traded funds (ETF’s), beleggingsfondsen en een verscheidenheid aan andere financiële producten. Investeerders hopen inkomsten of winst te genereren door een bevredigend rendement op hun kapitaal door gemiddeld of ondergemiddeld risico te nemen. Inkomsten kunnen zijn in de vorm van een waardering van de waarde van de onderliggende waarde, in periodieke dividenden of rentebetalingen, of in het volledige rendement van het uitgegeven kapitaal. Veel is beleggen vaak het kopen en aanhouden van een langetermijnactivum. Om in aanmerking te komen als een langetermijnholding, moet de belegger het actief gedurende ten minste één jaar bezitten.  We beschouwen een grote, stabiele multinational als een voorbeeld van investering. Deze onderneming kan een aanzienlijk dividend uitkeren dat elk jaar toeneemt en kan een laag bedrijfsrisico hebben. Een belegger kan ervoor kiezen om voor de lange termijn in dit bedrijf te investeren om een bevredigend rendement op zijn kapitaal te behalen door een relatief laag risico te nemen.   Bovendien kan De belegger kan verschillende vergelijkbare bedrijven in verschillende sectoren aan zijn portefeuille toevoegen om het risico verder te diversifiëren en te verminderen. Analyse en onderzoek zijn een belangrijk onderdeel van het beleggingsproces. Het gaat om het evalueren van verschillende activa, industrieën en patronen of trends die zich in de markt voordoen. Beleggers kunnen tools zoals fundamentele of technische analyse gebruiken om hun beleggingsstrategieën te kiezen of hun portefeuilles te ontwerpen. Met behulp van fundamentele analyse kunnen beleggers bepalen welke factoren de waarde van effecten beïnvloeden, van micro-economische tot macro-economische factoren. Technische analyse, aan de andere kant, maakt gebruik van statistische trends zoals aandelenkoersen en volumes om kansen in de markt te vinden. Investeurs hebben veel opties om hun geld te beleggen. Brokerage-accounts bieden beleggers toegang tot een verscheidenheid aan effecten. Door een rekening te openen, stemt een belegger ermee in om stortingen te doen en vervolgens bestellingen via het bedrijf te plaatsen. Activa en inkomsten behoren toe aan beleggers, terwijl brokerage een vergoeding vereist om operaties te vergemakkelijken. Met de nieuwe technologie kunnen beleggers nu ook beleggen met robo-adviseurs. Dit zijn geautomatiseerde beleggingsondernemingen die een algoritme gebruiken om een beleggingsstrategie te ontwikkelen op basis van de doelstellingen en risicotolerantie van beleggers.

Specular

Specular is het investeren van geld in financiële activa met een grote kans op falen. Speculatie zoekt abnormaal hoge rendementen van weddenschappen die op de een of andere manier kunnen gaan. Hoewel speculeren wordt vergeleken met gokken, is het niet precies hetzelfde, omdat speculanten proberen een weloverwogen beslissing te nemen over de richting van hun activiteiten. Het inherente speculatieve risico dat aan de transactie verbonden is, is echter meestal aanzienlijk boven het gemiddelde. Deze handelaren kopen effecten met de wetenschap dat ze slechts kort voor de verkoop zullen worden aangehouden.  Als voorbeeld van speculatieve handel, overweeg dan een volatiel junior goudmijnbedrijf met dezelfde kansen op korte termijn om omhoog te schieten van een nieuwe goudmijnvondst of failliet te gaan. Zonder nieuws van het bedrijf zouden beleggers geneigd zijn om zo’n risicovolle transactie uit de weg te gaan. Sommige speculanten kunnen echter geloven dat het junior goudmijnbedrijf goud zal raken en zijn aandelen op een sensatie kan kopen. Dit inzicht en de daaruit voortvloeiende activiteit van beleggers worden speculatie genoemd. Speculerend handelen heeft zijn gebreken. Wanneer er opgeblazen verwachtingen zijn van groei of prijsactie voor een bepaalde activaklasse of sector, zullen de waarden stijgen. Wanneer dit gebeurt, neemt het handelsvolume toe, wat uiteindelijk leidt tot een zeepbel. Het gebeurde met de dotcombubbel. Investeringen in internetbedrijven groeiden exponentieel in de late jaren 90, met waarderingen die snel stegen. De markt stortte na 2001 in, waardoor grote techbedrijven een groot deel van hun waarde verloren, terwijl vele anderen werden vernietigd. 1

Types van speculatieve handelaren

Daghandel is een vorm van speculatie. Daghandelaren hebben niet noodzakelijkerwijs specifieke kwalificaties, maar worden als zodanig bestempeld omdat ze vaak handelen. Ze houden hun posities meestal één dag vast en sluiten zodra de handelssessie is voltooid.   Een swingtrader daarentegen houdt zijn positie tot enkele weken vast in de hoop in die tijd te profiteren van winsten. Dit wordt bereikt door te proberen te bepalen waar de prijs van een aandeel zal bewegen, een positie in te nemen en vervolgens winst te maken. 

Handel en strategieën

Speculators kunnen vele soorten transacties uitvoeren en gebruiken Sommige hiervan zijn:

• Future-contracten: Kopers en verkopers accepteren de verkoop van een specifiek actief tegen een aanvaardbare prijs op een vooraf bepaald tijdstip in de toekomst. De koper stemt ermee in om de onderliggende waarde te kopen bij het verstrijken van het contract. Futures-contracten worden verhandeld op beurzen en worden vaak gebruikt bij het verhandelen van grondstoffen.  
• Put- en callopties: Bij een putoptie heeft de contracthouder het recht, maar niet de verplichting, om een deel van het effect gedurende een bepaalde periode tegen een overeengekomen prijs te verkopen. Een calloptie stelt de contracthouder daarentegen in staat om de onderliggende waarde vóór de vervaldatum van het contract tegen een bepaalde prijs te kopen. 
• Short selling: Wanneer een handelaar short verkoopt, gaat hij ervan uit dat de prijs van een effect in de toekomst zal dalen en neemt vervolgens een positie in.

Populaire strategieën die speculanten gebruiken variëren van stop loss-orders tot patroonhandel. Een handelaar vertelt een makelaar om een aandeel te kopen of te verkopen wanneer het een specifieke prijs bereikt. Op deze manier kan de belegger zijn verlies op het aandeel minimaliseren. Ondertussen maakt patroonhandel gebruik van prijstrends om kansen te identificeren.    Gebruikt in technische analyse, Beleggers gebruiken deze strategie door marktprestaties uit het verleden te observeren om voorspellingen te doen over de toekomst van een actief, een prestatie die over het algemeen zeer uitdagend is.

Speciale overwegingen

Beleggers en speculanten beleggen hun geld in een verscheidenheid aan verschillende beleggingsinstrumenten, waaronder aandelen en vastrentende opties. Aandelen of aandelen vertegenwoordigen een bepaald percentage van het eigendom in een bedrijf. Deze worden gekocht op de beurs of via een particuliere verkoop. Bedrijven worden gerangschikt op basis van de marktkapitalisatie of de totale marktwaarde van hun uitstaande aandelen.    Mutuele fondsen en ETF’s zijn ook populaire beleggingsopties. Een beleggingsfonds wordt beheerd door een fondsbeheerder die de geldpool van beleggers gebruikt om verschillende activa en effecten te kopen. ETF’s houden een mandje met onderliggende activa aan en hun prijzen veranderen gedurende de handelsdag, net als die van aandelen. Vaste inkomensactiva omvatten obligaties, wissels en bankbiljetten. Deze kunnen worden uitgegeven door bedrijven of verschillende overheidsniveaus. Veel vastrentende activa worden gebruikt om (bedrijfs)projecten en initiatieven te financieren en rente te betalen vóór de vervaldatum, waarna de nominale waarde van het vehikel aan de belegger wordt terugbetaald.    een obligatie uitgegeven door de Amerikaanse schatkist heeft een looptijd van 30 jaar en betaalt om de twee jaar rente aan beleggers. 2 Investeerders kunnen rekening willen houden met de aanhoudperiode van hun beleggingen en de fiscale gevolgen ervan. De holdingperiode bepaalt het bedrag van de belasting die op de investering verschuldigd is. Deze periode wordt berekend vanaf de dag nadat de investering is gekocht tot de dag waarop deze wordt verkocht of verkocht. De Internal Revenue Service (IRS) beschouwt holdings van een jaar of meer voor de lange termijn.    Alles wat u doet wordt beschouwd als een kortetermijninvestering. De winst op lange termijn wordt over het algemeen gunstiger belast dan de winst op korte termijn.  3

ADVISOR INSIGHT

Stephen Rischall CFP, CRPC® 1080 Financiële Groep, Los Angeles, CA
Over het algemeen is het verschil tussen beleggen en speculeren een lange termijn tijdshorizon in vergelijking met een korte termijn. Beleggen is synoniem met de intentie om een actief te kopen dat voor een langere periode zal worden aangehouden. Meestal is er een strategie voor het kopen en houden van het actief om een bepaalde reden, zoals het zoeken naar waardering of inkomen.  Speculeren is meestal synoniem met handelen omdat het meer gericht is op kortetermijnbewegingen in de markt. U zou speculeren omdat u denkt dat een gebeurtenis op korte termijn een bepaald activum zal beïnvloeden.  Speculanten gebruiken vaak financiële derivaten, zoals optiecontracten, futurescontracten en andere synthetische beleggingen in plaats van specifieke effecten te kopen en aan te houden.

KEY POINTS

• Het belangrijkste verschil tussen speculeren en beleggen is de hoeveelheid risico die ermee gemoeid is.
• Beleggers proberen een bevredigend rendement op hun kapitaal te genereren door uit te gaan van een gemiddeld of ondergemiddeld risiconiveau.
• Speculanten proberen abnormaal hoge rendementen te behalen uit weddenschappen die op de een of andere manier kunnen gaan.